نأتيه كلّ ليلة، نحمل فوق أكتافنا أثقال الحياة، يكتم الواحد منّا معاركَ صدره، يعالج شيئًا منها بدمعةٍ صادقة، ودعوةٍ تخرج من أعمق نقطة، ثمّ ألف تفصيلٍ وسجود طويل.
هناك، حيث يجد الإنسان نفسه، يحمل قلبًا محاولًا مهما اهترأ، يذهب لربّه، يركض شوقًا، يقوم إن وَقَع، يُكمل إن عَرَج، يزحف إن سَقَط، يذهب إلى الله بكلّ ما فيه من ضعف! فيطمئن